مقایسه ی نتایج روش های واکنش زنجیره ای پلیمراز (polymerase chain reaction) و اگزاسیلین آگار دایلوشن در تعیین مقاومت به متی سیلین در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس ایزوله شده از بیمارستان الزهرای اصفهان

مقدمه: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از باکتری های مهم عفونی است و بیماری زایی این باکتری در جامعه و بیمارستان از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. این باکتری قسمتی از فلور نرمال انسان بوده که در مجاری تنفسی فوقانی 25 درصد افراد سالم وجود دارد و باعث طیف وسیعی از بیماری ها، از عفونت های پوستی تا عفونت های بسیار شدید و مهاجم شامل سپتیسمی، اندوکاردیت، پنومونی و آبسه های عمیق پوستی می شود. استافیلوکوکوس اورئوس از عوامل مهم عفونت های شدید بیمارستانی و جامعه است. در این بین سویه های مقاوم به متی سیلین این باکتری شیوع مرگ و میر بالایی دارند. بنابراین برای کنترل عفونت های بیمارستانی باید درصد شیوع سویه های مقاوم به متی سیلین را به سرعت شناسایی و اقدامات درمانی را برای کنترل این عفونت ها انجام داد. روش ها: 114 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های مختلف بالینی موجود در بیمارستان الزهرا (س) جدا شد. حداقل غلظت مهار کنندگی اگزاسیلین (mic) با روش آگار دایلوشن برای سویه های مقاوم به متی سیلین تعیین و pcr برای ژن های meca انجام گرفت. یافته ها: از بین 114 نمونه گرفته شده، 35 نمونه دارای ژن meca بودند که به وسیله روش آگار دایلوشن مورد بررسی قرار گرفتند. حداقل غلظت مهار کنندگی (mic) در روش آگار دایلوشن برای اگزاسیلین طبق قوانین clsi، 8 میکروگرم بر میلی لیتر بود و نتایج ثبت شد. سپس برای تمامی سویه ها pcr ژن meca انجام شد و نتایج با روش آگار دایلوشن مقایسه گردید. در بین سویه های مقاوم، 4 درصد دارای ژن meca بوده که در روش فنوتیپی بیان نشده بود و این سویه ها حساس به متی سیلین بودند. سپس pcr برای ژن های meca انجام شد. نتیجه گیری: روش آگار دایلوشن برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به روش دیسک دیفیوژن از حساسیت بیشتری برخوردار بود. با این وجود، روش pcr بهترین روش برای شناسایی سویه های مقاوم و حساس به متی سیلین می باشد. از آن جایی که بعضی از سویه ها در آزمایش های فنوتیپی نسبت به اگزاسیلین حساس بوده، ولی دارای ژن meca بودند؛ ژن meca آن ها توسط pcr مورد شناسایی قرار گرفت.